สามร้อยยี่สิบเก้า

เช้านั้นห้องเสื้อเงียบสงัดผิดปกติ เสียงจอแจแผ่วเบาของเมืองแทบจะไม่ได้ยินผ่านบานหน้าต่างกระจกขนาดใหญ่ แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้อง ส่องกระทบละอองฝุ่นที่ลอยอยู่ในอากาศให้เห็นเป็นประกายราวกับอัญมณีเม็ดจิ๋ว ฉันนั่งอยู่ที่โต๊ะร่างแบบ กำลังสเก็ตช์ดีไซน์สำหรับคอลเลกชันที่กำลังจะมาถึง ดินสอของฉันตวัดไปบนแผ่นกร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ